Zróżnicowanie rzeźby terenu obszaru Dolnych Łużyc

Opis od najwyższych warstw

• poziom wierzchowinowy wzgórz morenowych Wzniesień Żarskich
• poziom wzgórz moreny akumulacyjnej Wzniesień Żarskich
• poziom wierzchowinowy wzgórz morenowych Łuku Mużakowa
• podstawa wzgórz morenowych Wzniesień Żarskich
• podstawa wzgórz morenowych Łuku Mużakowa
  
• poziomy pokryw fluwioglacjalnych w otoczeniu Łuku Mużakowa
• poziom zasypania pradoliny Wrocławsko-Magdeburskiej
• wzgórza wysoczyzny Wzniesień Gubińskich w rejonie Brodów, Jezior Wysokich i Lubska
• najniższe poziomy obszaru zaplecza Łuku Mużakowa
• poziom zasypania pradolinny Barucko-Głogowskiej, pokryw piasków wydmowych i wydm Kotliny Zasieckiej
• najniższe poziomy tarasowe dolin rzecznych
• dna wyrobisk odkrywkowych węgli brunatnych

Urozmaicenie rzeźby terenu obszaru Dolnych Łużyc, związane jest z występowaniem w jego centralnej części wysoczyzn starszych form morenowych, z okresu zlodowaceń południowopolskich. Zostały one w znacznym stopniu zerodowane i przemodelowane przez młodszy lądolód w czasie zlodowaceń środkowopolskich.

Rzeźba terenu obecnie płaskiej i lekko falistej powierzchni najstarszych wysoczyzn jest wyraźnie urozmaicona w miejscach występowania wzniesień o budowie glacitektonicznej. Ciągi linijnie ułożonych wzgórz glacitektonicznych najlepiej widoczne są w obrębie Łuku Mużakowa oraz w centralnej, najwyższej części Wzniesień Żarskich, których fragment obejmuje obszar Zielonego Lasu. W północnej, brzeżnej części pasma wzniesień morenowych dominują nieznacznie wyższe, młodsze wzgórza morenowe, zaliczane do moren akumulacyjnych z okresu zlodowaceń środkowopolskich. Morenowe pasma Łuku Mużakowa i Wzniesień Żarskich od północy i południa ograniczone są przez obniżenia pradolinne, których ogólnie płaska powierzchnia zróżnicowana jest przez utwory wydmowe.

Fragmentarycznie zachowane wzniesienia morenowe, położone powyżej strefy pradoliny Barucko-Głogowskiej, należą do utworów najmłodszych zlodowaceń północnopolskich.